TusSenior
TAK CIEBIE WIDZI TWOJE DZIECKO !!!
W PĘDZIE ZA REJESTROWANIEM RZECZYWISTOŚCI ZNACZĄCO OBNIŻYLIŚMY ZDOLNOŚĆ JEJ DOŚWIADCZANIA, A WIĘC JEDNĄ Z NAJISTOTNIEJSZYCH UMIEJĘTNOŚCI , W JAKĄ ZOSTALIŚMY WYPOSAŻENI
NieFilmujTylkoPatrz
Uwaga i współprzeżywanie z dzieckiem jego występu są dużo ważniejsze niż kilka lajków w mediach społecznościowych. Dzieci występują dla nas, nie dla naszych telefonów.
Postęp technologiczny z dnia na dzień, wkracza z coraz większą siłą w kolejne sfery naszego życia. Nowoczesne, mobilne urządzenia już dawno przestały służyć wyłącznie prostej komunikacji. Coraz częściej zastępują budziki, notatniki, kalendarze, komputery, książki, konsole do gier, albumy ze zdjęciami, ale także banki, sklepy, radio czy telewizję. Korzyści, jakie oferują obecnie, niejednokrotnie przysłaniają nam jednak problemy, jakie wynikają z korzystania z nich.
Zachłyśnięci światem cyfrowym, coraz częściej – przy jego pomocy – staramy się budować interakcje i więzi społeczne. I to nie tylko ze znajomymi, ale coraz częściej z osobami nam bardzo bliskimi. Swego rodzaju normą staje się komunikacja cyfrowa osób przebywających w sąsiednich pomieszczeniach, coraz rzadziej dziwi nas widok rodziny spożywającej posiłek z telefonami w dłoni. Za całkowicie normalne uznajemy możliwość przerwania każdej, nawet ważnej rozmowy w cztery oczy, gdy zadzwoni nasz telefon. W konsekwencji rozwój świata cyfrowego zaczyna ingerować w relacje rodzinne, również na linii dorosły – dziecko. Dostrzeżenie specyfiki tych relacji oraz ich konsekwencji wymaga od nas, spojrzenia na nie, tylko z perspektywy nas samych, ale także, a może przede wszystkim, z perspektywy dziecka – i to dosłownie.
Jednym z przykładów aktu interakcji na linii rodzic – dziecko, w trakcie którego możemy zaobserwować negatywne oddziaływanie technologii cyfrowej na relacje, są występy teatralne dzieci. Zjawisko filmowania młodych aktorów przez ich rodziców stało się na tyle powszechną praktyką, że mało kto zadaje sobie pytanie, jak w tej sytuacji odnajdują się najmłodsi.
Dziecko biorące aktywny udział w przedstawieniu to wulkan emocji. Nie do końca rozumie ono całą sytuację, do której musiało przygotować się przez ostatnie tygodnie. Nieśmiałość, płacz, strach czy przerażenie to bardzo częstsze reakcje dzieci. Z tego właśnie powodu tak ważna jest obecność rodzica, jednak nie w sensie wyłącznie fizycznej obecności, ale udzielania wsparcia, współprzeżywania i uwagi. Trudno zapewnić dzieciom te potrzeby, jeśli zamiast rodziców, dzieci widzą wyłącznie telefony komórkowe. Spektakl artystyczny , który przeradza się w spektakl filmowania, działa także na niekorzyść dorosłych. W pędzle za rejestrowaniem rzeczywistości znacząco obniżyliśmy zdolność jej doświadczenia, a więc jedną z najistotniejszych umiejętności w jaką zostaliśmy wyposażeni. C.D.N
/Dr. J. Andrzejczak/
ZABAWY PALUSZKOWE I MASAŻYKI: DLA STARSZYCH I MŁODSZYCH DZIECI
ZAPRASZAMY KOCHANE PRZEDSZKLAKI
„Elfy na tęczy” – zabawa z gestem
Rodzic pokazuje za pomocą gestów, co robią elfy na każdym z kolorów tęczy:
- fioletowy – drzemie ( położenie głowy na złączonych dłoniach i zamknięciu oczu)
- granatowy – pływanie łódką ( imitowanie czynności wiosłowania)
- niebieski – obserwacja przez lornetkę ( złożenie palców dłoni jako lornetkę i przyłożenie ich do oczu)
- zielony – zapianie kubraczków ( imitowanie palcami czynności zapinania guzików )
- żółty – granie na trąbce ( dłonie ułożone na wysokości ust jak do gry na trąbce, przebieranie palcami i wydawanie dźwięku „tru-tru-tru”)
- pomarańczowy – jeżdżenie na rowerze ( robienie kołowrotka dłońmi)
- czerwony – rozpalanie ogniska ( naprzemienne ocieranie jednej dłoni o drugą i kierowanie jej w bok)
Rodzic pokazuje wybrane kolory, a „elf” naśladuje gesty.
„Na majowej łące” E. Kaczanowska – rodzic z dzieckiem siada obok siebie. Osoba z tyłu wykonuje na plecach drugiej osoby masażyk zgodnie z opowieścią rodzica ( zadanie wykonujemy naprzemiennie: raz rodzic, następnie dziecko)
„Na majowej łące”
Rankiem na majowej łące padał deszczyk ( osoba delikatnie stuka palcami obu dłoni po plecach)
Każde źdźbło trawy nabrało świeżości ( drapie palcami obu dłoni)
Zaczęło świecić słońce ( pociera kolistym ruchem dłoni plecy)
Na łąką pojawiły się motyle ( łączy dłonie kciukami i poklepują plecy)
Mrówki wędrowały rzędem do mrowiska ( dotyka palcem wskazującym pleców w kolejnych punktach – od dołu ku szyi)
Dżdżownica pełzała w podziemnym tunelu ( łączy palce wskazujące obu dłoni i przesuwa je od szyi w dół pleców)
Konik polny skakał z kamienia na kamień ( „skacze” po plecach dwoma palcami – wskazującym i kciukiem)
Pszczoły zbierały nektar z kwiatów ( porusza palcami obu dłoni w różnych miejscach pleców, szyi i barków)
Bąk latał w kółko ( kreśli kciukiem spirale)
Potem na łąkę przybyła krowa, by poskubać pysznej trawy ( naprzemiennie dotyka pleców piąstkami)
Dzień Dobry
ZAPRASZAMY NA PONIEDZIAŁKOWE ZAJĘCIA „MOJA OJCZYZNA”
Temat: Zakochany w syrenie
Cel główny:
Rozwijanie mowy
Poznawanie historii powstawania Warszawy
Rozwijanie sprawności manualnej
Rozwijanie aktywności twórczej
Przebieg zajęć:
„Widokówki, albumy, książki o Warszawie”
Oglądanie widokówek, książek o Warszawie. Dziecko ogląda przygotowany przez rodzica materiał, dzieli się swoimi spostrzeżeniami. Swobodnie opisuje charakterystyczne miejsca Warszawy
„Ozdabianie napisu Polska”
Dziecko podaje nazwę kraju, w którym mieszka, kończy zdanie POLSKA TO…. Rodzic zapisuje propozycje dziecka na konturze mapy Polski. Dziecko dostaje napis POLSKA i ozdabia go według własnego pomysłu
„Mapa Polski”
Oglądanie mapy Polski. Dziecko ogląda mapę, rodzic wyjaśnia, co oznaczają poszczególne miejsca na mapie (strategiczne) Odszukuje WISŁĘ, BAŁTYK, WARSZAWĘ (rodzic pomaga w razie problemów) Rodzic wskazuje na mapie miejsce zamieszkania rodzica i dziecka
„Książka dla każdego dziecka”
Słuchanie opowiadania. Rozmowa na temat opowiadania:
O czym dowiedziała się Ada w przedszkolu?
Kto pomógł jej przedstawić legendę?
„Legenda o Warszawie”
Wspólne opowiadanie legendy o powstaniu Warszawy
„Układanie wyrazów”
Dziecko układa wyrazów z liter zamieszczonych w grafice zdjęć ( rodzic w razie problemów pomaga):
Warszawa
Polska
Sosnowiec
Syrenka
Wisła
Bałtyk
„Piękny nasz kraj”
Twórcza zabawa plastyczna. Wybieranie spośród obrazków zdjęć ( wyciętych z kolorowych czasopism, druków, widokówek, ulotek) różnych zakątków naszego kraju tych, które dziecku podobają się najbardziej. Omawianie, co one przedstawiają; uzasadnienie swojego wyboru
„Co można tam robić” Mapa Polski- zabawa pantomimiczna”
Rodzic pokazuje na mapie określone rejony Polski; rodzic mówi dziecku na ucho, w jakim miejscu się znalazły, np.: góry, jeziora, las, morze. Prosi, aby dziecko pokazało, co można robić w tych miejscach, rodzic odgaduje co to za miejsce
Karta Pracy, cz. 4, s. 29 – rysowanie po śladach rysunku Syreny i fal
Książka (s. 72-73) czytanie tekstu w książce
Temat: Sosnowiec – moje miasto
Cel główny:
Poszerzenie zasobu słownictwa
Odkrywanie historii swojego miasta - Sosnowiec
Kształtowanie
Przebieg zajęć
„Historia powstania Sosnowca”
Prosimy, aby rodzic przejrzał dostępne linki i wybrał wiadomości dla swojego dziecka, dostosowane do jego potrzeb
„Legenda o powstaniu Sosnowca”
„Sosnowiec – moje miasto ”
Rodzic pokazuje dziecku galerie zdjęć, jednocześnie opowiadając gdzie te miejsca się znajdują, koło jakich strategicznych miejsc, co symbolizują
„Sosnowiec dawniej i dziś”
Rodzic pokazuje dziecku galerie zdjęć, prosząc dziecko jednocześnie o przyporządkowanie fotografii „Sosnowiec dawniej” do fotografii, które ukazują aktualne miejsca
„Jan Kiepura – kto to?”
Rodzicu wybierz informacje najbardziej dostępne dla twojego dziecka, z wskazanego linku
„Herb Sosnowca”
Oglądanie ilustracji Herbu Sosnowca, odkrywanie koloru
„Ulubione miejsce”
Narysuj w Sosnowcu miejsce, w którym najbardziej lubisz przebywać, np. centrum sosnowca, park Sielec, stawiki itp.